18 สิงหาคม 2546 16:31 น.
กระดานโต้คลื่น
ขอฉันหนึ่งนาทีได้ไหม
ได้กอดเธอไว้ให้นานกว่านี้
เพื่อลบล้างรอยน้ำตาที่มี
จากนี้ฉันรู้ดีว่าคงต้องจากเธอ..
อยากขอร้องให้เธออยู่ต่อ
รู้ไหมฉันท้อหากต้องขาดเธอ
ฉันรู้ตัวว่าไม่ใช่คนที่เลิศเลอ
คงได้แต่เพ้อในภาพทรงจำ .ตลอดไป......
18 สิงหาคม 2546 15:51 น.
กระดานโต้คลื่น
ฉันไม่ใช่คนจมกับความฝัน
เพียงแต่ฝันมันฝังลึกถึงจิตใจ
ฉันไม่ใช่คนเพ้อหรือหวั่นไหว
เพียงแต่เป็นคนไร้ซึ่งความหมาย..
ฉันก็คงทำได้แค่ฝัน
ไม่อาจทำทุกวันให้มีความหมาย
ฉันคงต้องอยู่ในโลกนิยาย
ไม่อยากอยู่ในโลกที่โหดร้ายของความจริง
4 สิงหาคม 2546 17:10 น.
กระดานโต้คลื่น
ยังยิ้มได้แม้ในใจมันปวดร้าว
ยังบอกหนาวทั้งที่ใจมันร้อนสั่น
หัวเราะได้ทั้งที่ในดวงใจนั้น
มีแต่น้ำตาที่สั่นครือเต็มหัวใจ
ไม่ใช่ไม่ยอมรับความจริง
เพียงแต่ความจริงมันรับไม่ไหว
เธอมาบอกลาแล้วทิ้งฉันไป
ปล่อยฉันไว้เดียวดายฉัน ..เหงาเหลือเกิน.......
4 สิงหาคม 2546 17:06 น.
กระดานโต้คลื่น
เธอคงเป็นแค่คนผ่านทาง
ฉันเองก็เป็นทางผ่านในทุกสิ่ง
ฉันเดินสับสนในโลกความเป็นจริง
ในทุกสิ่งที่เราเดินสวนกัน
ฉันเป็นทางผ่านที่เธอมี
จากวันนี้คงต้องเจอทางแยกของฉัน
เราก็แค่คนที่เดินสวนกัน
ไม่อาจเป็นเส้นทางของกันและกันตลอดไป....
18 กรกฎาคม 2546 15:45 น.
กระดานโต้คลื่น
อาจคว้าดาว...เอื้อมเดือน..มาไม่ได้
สิ่งคิดไว้..อาจเป็นเพียง..แค่ความฝัน
หากเธอหยุด...ความคิด..ที่คว้ามัน
ความฝัน..ของเธอ..ก็ไม่เป็นจริง
ไม่เป็นไร...ที่เอื้อมคว้า..แล้วไม่ได้
ต้องมุ่งไป...ข้างหน้า...ไม่หยุดนิ่ง
เพื่อสักวัน...ความฝัน..เป็นความจริง
ดาวอาจตก..วิ่งลงมา...ให้คว้ามัน
หากดวงดาว..ในกำมือ..คือว่างเปล่า
ไม่มีเงา...สะเก็ดดาว..ในมือนั้น
ในกำมือ..จะมีอะไร..ไม่สำคัญ
ที่สำคัญ..นั้นคือ..ความภูมิใจ.