8 มิถุนายน 2546 13:40 น.
กรอฝ้าย
จากวันนี้จะมีเราเราและนายจดจำไว้ตลอดไปไม่ทิ้งกัน..
แม้ว่าบทเพลงนี้จะเคยบรรเลงมาหลายปีแล้ว แต่เมื่อถึงวันสำคัญวันหนึ่งที่ไม่อาจลืมเลือนได้ ก็กลับนำภาพวันวาน คำพูดเก่าๆมาระลึกถึงเสมอ ภาพของเธอยืนเคียงข้างฉันอยู่บนเวทีวันปัจฉิมนิเทศของรุ่นพี่ ม.6 จำได้ว่าเขาเล่นกีต้าร์ และเราก็ร้องเพลง
ความรู้สึก ณ วันนั้นมีความสุขมากมายเหลือเกิน เพราะกว่าจะมายืนเคียงข้างกันต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
ฉันได้ย้ายโรงเรียนมาอยู่โรงเรียนนี้ด้วยเหตุจำเป็นของคนทางบ้าน ตอนแรกไม่อยากย้ายมาเท่าไหร่ แต่เมื่อย้ายมาแล้วใจของเรากลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เพราะเขาคนนั้น.ที่เคยรู้จักกันมาก่อนโดยความบังเอิญ
ดรีมจำเราได้มั้ย คนที่เคยเ)นครูจำเป็นให้เธอไงล่ะ ต้นบอกดรีมพร้อมกับย้ำความจำของดรีม
จำได้สิ วันนั้นถ้าไม่มีนายเราคงแย่มากเลย ขอบคุณจริงๆนะ ดรีมขอบคุณย้อนหลังเนื่องจากวันนั้นรีบมาก
นี่ดรีมเราสอนกีต้าร์ต่อได้ไหม ถ้าหากดรีมต้องการ แต่ดรีมต้องลงสมัครร้องเพลงกับวงเราด้วยนะ ต้น พูดข้อเสนอดีๆให้กับดรีม ซึ่งดรีมนั้นชอบอยู่แล้ว มีหรือที่ดรีมจะปฏิเสธ
ทุกวันดรีมกับต้นอยู่ห้องซ้อมดนตรีตอนเย็นกันทุกวัน ต้นจะสอนกีต้าร์ให้ดรีมก่อนที่ดรีมจะร้องเพลง วันเวลาผ่านไปภายในใจของทั้งสองคนกลับมีความรู้สึกดีๆที่เรียกว่า. รักเกิดขึ้น จากความใกล้ชิดก่อตัวขึ้นมาเป็นความรัก แต่จากความเป็นเพื่อนมาก่อนจึงยากที่จะเอ่ยคำๆนั้นออกมา
จวบจนวันใกล้ปัจฉิมนิเทศของรุ่นพี่ ทั้งสองคนต้องซ้อมหนักขึ้นเนื่องจากต้องลงแข่งขันในการประกวดด้วย แต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่จะหยุดความมุ่งมั่นของทั้งสองคนไว้ได้ ทั้งสองคนประสบความสำเร็จในการแข่งขันทั้งคู่
และเวลามันก็ช่างผ่านเร็วจริงๆ วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของการสอบปลายภาค เป็นเรื่องที่ทุกคนน่ายินดีที่จะได้หยุดพักผ่อนกัน แต่ทั้งสองคนนี้กลับไม่คิดเช่นนั้น
ดรีม เรามีเรื่องจะบอก เรากำลังจะย้ายโรงเรียนนะ มีคำพูดหนึ่งที่อยากบอกดรีม แต่ไม่รู้ว่าดรีมจะเข้าใจหรือเปล่า ดรีมเรารู้สึกว่าเราชอบดรม แล้วก็รักดรีมมากด้วย นี่สมุดบันทึกให้ดรีมได้เขียนระบายความในใจ ซักวันหนึ่งเราจะกลับมาอ่านนะ ต้นพูดไม่หยุดเพื่ออยากให้สิ่งที่ตนพูดไม่ขาดจังหวะ
ต้น ซักวันหนึ่งถ้าต้นมีโอกาสกลับมาที่นี่อีก เราจะเอาความรู้สึกของเราทั้งหมดมาให้ต้นอ่าน ขอให้โชคดีนะต้น ความจริงแล้วดรีมอยากพูดเหมือนกับที่ต้นพูดเหมือนกัน แต่ทำไมมันจึงไม่กล้าก็ไม่รู้
วันที่ต้นออกเดินทางก็มาถึง ดรีมไม่ยอมไปส่งต้น เพราะไม่อยากเอาน้ำตาไปอวดใครต่อใคร ได้แต่นอนอยู่ในห้องและเฝ้าคิดว่า เราจะมีโอกาสพบกันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากใจดรีมเลย ดรีมปิดกั้นตัวเองมาตลอดเพราะคิดว่าซักวันหนึ่งเขาคนนั้นจะกลับมา ดรีมส่งเมล์ทุกวัน และเปิดอ่านเมล์ทุกวันจนหลายเดือนผ่านไป และวันหนึ่งก็ได้รับเมล์ฉบับหนึ่ง
พี่ดรีมคะ หนูเสียใจด้วยนะคะ พี่ต้นเสียชีวิตแล้วค่ะเมื่อหลายเดือนก่อน ขอโทษที่เพิ่งมาบอก ขอโทษจริงๆค่ะ ดรีมแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เขาได้รับรู้ ทำไมต้นจึงไม่ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้ ไหนบอกว่าจะมาอ่านบันทึกของเรา ดรีมทำอะไรไม่ถูกได้แต่เฝ้าคิดถึงแต่เรื่องในวันเก่ๆ จนเพื่อนๆ เข้าใจว่าดรีมอกหักจากใครมาหรือเปล่า แต่ไม่เลย จากกันเพราะสาเหตุโดนทิ้งยังดีกว่าต้องจากกันชั่วชีวิต
นับตั้งแต่วันนั้นดรีมก็ยังคงนั่งเขียนบันทึกต่อไปเรื่อยจนมาถึงบันทึกหน้าสุดท้าย
ดรีมจะเฝ้ารอวันนั้น วันที่ต้นได้อ่านบันทึกเล่มนี้ แล้วดรีมก็ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่ต้นชอบไป
สถานที่แห่งนั้นคือ ทะเลนั่นเอง ดรีมเช่าเรือลำหนึ่งแล้วนำสมุดบันทึกเล่มนี้ไปด้วย
เราหวังว่าต้นจะได้อ่านมันทุกหน้านะ เราเอามาส่งให้ต้นแล้ว ดรีมรักต้นมากที่สุดนะ หวังว่าต้นจะได้ยินนะ เมื่อดรีมภาวนาเสร็จก็ปล่อยให้สมุดบันทึกเล่มหนานั้นหล่นลงทะเล
ทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะไม่จบด้วยดีเสมอไป และเรื่องนี้ก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป สำหรับผู้เขียนก็เช่นกัน ยังรู้สึกเงียบเหงาอยู่เหมือนเดิม ทำอย่างไรจึงจะนำความร่าเริงกลับมาได้บ้างนะ
28 พฤษภาคม 2546 13:31 น.
กรอฝ้าย
วันนี้เรามาพบกันอีกแล้วนะครับ ผมกรณ์ กับรายการ massages radio
กริ๊งๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กรณ์หันไปรับโทรศัพท์
สวัสดีครับ ขอเพลงหรือเปล่าครับ กรณ์ถามผู้ฟังด้วยความสนใจ
ค่ะ ขอเพลงปวดใจ ให้กับพี่กรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ดีเจกร พูดเสร็จสาวน้อยผู้นี้ก็วางสายทันที ทำเอากรณ์อึ้งไปเลย
เฮ้อ ! นึกว่าเขาจะขอให้เราซะอีก..ล้อเล่นนะครับ พูดจบกรณ์จึงจัดรายการต่อ เตรียมที่จะเปิดเพลงที่ท่านผู้ฟังขอมา
.
แจน ขอเพลงให้ดีเจเหรอ กี้ตะโกนถามเพื่อนออกมาจากห้องน้ำ
ขอให้คนหลายใจต่างหาก คอยดูนะจะส่งข้อความไปก่อกวนซะหน่อย นึกว่าคนอื่นเขาจะร้องไห้ให้คนอย่างเขานะหรือ ไม่มีทาง แจนบอกเพื่อน แต่ภายในใจนั้นโกรธแค้นมากมายเลยทีเดียว
พูดดีไปเถอะ ถ้าเจอดีแล้วจะรู้สึก กี้เตือนเพื่อนด้วยความหวังดี เพราะยังรู้จักกรคนนั้นไม่ดีพอ
แจนพยายามส่งข้อความไปหากรหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับกลับมา จนกระทั่งนึกอะไรออก เลยส่งไปว่า นี่กร นัดเคลียร์กันหน่อยนะ
ไม่ได้มาง้อคืนดีนะ แค่อยากพูดด้วยเท่านั้นเอง
ถ้าไม่มาหาจะเสียใจไปตลอดชีวิต พรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ
ประโยคสุดท้ายแจนเพิ่งพิมพ์เพิ่มจากที่เคยส่งถึงทุกครั้ง
.
กรณ์มีข้อความถึงนาย เสียงดังหลายครั้งแล้วเพื่อนตะโกนบอกกรณ์
กรณ์ออกจากห้องจัดรายการเพราะกรณ์ไม่เคยเอาโทรศัพท์เข้าไปในห้องจัดรายการเลย เมื่อกรณ็เปิดอ่านก็รู้ทันทีว่าข้อความนี้ส่งมาหลายครั้งแล้ว แต่ประโยคสุดท้ายนี่สิมันมีอะไรแปลกๆแล้ว อีกอย่างข้อความก็ระบุชื่อกรณ์อย่างชัดเจนจะแตกต่างก็ตรงไม่มี ณ์ เท่านั้นเอง แล้วกรณ์ก็เดินเข้าห้องจัดรายการ
ขอโทษนะครับที่เข้ามาช้าไปหน่อยเลยได้ฟังเพลงติดต่อกันถึง 3 เพลงคงถูกใจใครหลายคนนะครับ
วันนี้ใครมีข้อความฝากถึงใคร ก็โทรมาได้เลยนะครับ มาแล้ว 1 สาย ผมขอรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ กรณ์รับสายแต่ปรากฎว่าเป็นเสียงของผู้หญิงคนเดิมที่เคยขอเพลงให้กับกร
สวัสดีค่ะ วันนี้ไม่ได้มาขอเพลงค่ะ แต่ขอเป็นฝากข้อความแทนค่ะแจนไม่รู้จะฝากเพลงอะไรดีที่มันมีความหมายเข้ากับเวลานี้
ฝากมาเลยครับ และนี่ก็กำลังออนแอร์อยู่ เผื่อคนนั้นกำลังฟังอยู่ครับ กรณ์บอกแล้วฟังอย่างตั้งใจ
กร อย่าลืมที่ส่งข้อความไปนะ อย่าลืมค่ะ เมื่อกรณ์ฟังจบใช่แล้วผู้หญิงคนนี้แหละที่ส่งข้อความให้กับเขา หรือว่า ไอ้กร กรณ์จึงคิดที่จะไปหาผู้หญิงคนนี้แทน เพื่อบอกอะไรเขาบางอย่าง แต่ที่เดิมที่ไหนล่ะ กรณ์จึงส่งข้อความไปถาม
หน้าห้องสมุดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง สาวสวยผู้หนึ่งกำลังยืนรอคอยใครคนหนึ่ง กรณ์เห็นแล้วใช่เลยคนนี้แหละที่ ไอ้กรเพื่อนเขาเคยจีบ แต่ไอ้กรไปเมืองนอกแล้วนี่ ไอ้กรนะไอ้กร ใช้มือถือคนอื่นแล้ว ช่างเถอะ กรณ์คิดในใจ แล้วเดินไปที่สาวสวยผู้นั้น
น้องแจนใช่ไหมครับ แจนทำหน้างง กรณ์จึงเอามือถือให้ดูว่าแจนได้ส่งข้อความไปหากรณ์ แล้วกรณ์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้น้องแจนฟัง
มิน่า โทรไปไม่เคยได้รับตอบเลย แจนเพิ่งเข้าใจวันนี้เอง ปล่อยให้เข้าใจผิดซะนานว่าทำไมไม่ตอบกลับ เพราะข้อความไม่เคยส่งถึงเขานี่เอง แต่แจนก็ไม่ได้คิดอะไรกับกรแล้วนี่
แจนกลับเห็นใจกรณ์มากกว่าที่ต้องรับกับปัญหาของแจนอยู่คนเดียว และแจนก็เพิ่งรู้ว่ากรณ์นั้นคิดยังไงกับตน เพราะท่าทางและพฤติกรรมของกรณ์มันฟ้อง
ทั้งสองเริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกันแล้วทั้งสองก็ร่วมกันสนทนาทางรายการวิทยุแทบทุกวัน จนใครหลายคนอิจฉา (ไม่ใช่คนเขียนนะ)
หน้าส่วนตัว
1493
