12 กรกฎาคม 2546 10:45 น.
กรอฝ้าย
อาจจะเสียใจกับสิ่งที่ไม่ย้อนคืน
อาจต้องฝืนใจตัวเองลืมความฝัน
แต่วันหนึ่งข้างหน้าเรื่องเหล่านั้น
ผ่านคืนวันอันเลวร้ายมาถึงวันนี้
ขอบคุณอดีตกับความเสียใจ
ช้ำเพียงไหนก็อยากจะหลบหนี
ยิ่งมีรักก็ไม่เข้าใจขึ้นทุกที
จึงอยากมีโลกส่วนตัวเพียงลำพัง
12 กรกฎาคม 2546 10:43 น.
กรอฝ้าย
โอบกอดตัวเองในวันที่ไม่มีใคร
คอยปลอบใจตัวเองยามรักถูกหักหลัง
โชคชะตาอาจพาเราไปไม่ถึงฝั่ง
หัวใจพังกับรักที่เคยดูมีค่า
หลายๆอย่างเปลี่ยนไปเป็นเพราะเธอ
ใจไม่เพ้อถึงเธอแค่ห่วงหา
รักใหม่อาจไม่มีเพราะระอา
รักที่ว่าแท้จริงยังไม่เจอ
12 กรกฎาคม 2546 10:41 น.
กรอฝ้าย
แฟนคือคนที่เราต้องคอยแคร์
รักอาจแย่ถ้ามีความไหวหวั่น
ต้องคอยง้อหากอยากดีกัน
แม้ว่ามันไม่ผิดในบางครั้ง
แฟนคือคนที่เป็นกำลังใจ
ยามอ่อนไหวท้อแท้และหมดหวัง
มีเธอคอยเป็นแรงกำลัง
แม้พลาดพลั้งเธอรับรู้และเข้าใจ
12 กรกฎาคม 2546 10:28 น.
กรอฝ้าย
เพื่อนคือคนที่สามารถกอดคอกันได้
เพื่อนเป็นคนที่อยู่ใกล้ไม่เคยห่างหาย
เพื่อนเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมากมาย
แค่ทักทายแต่ละวันก็รู้ซึ้งถึงข้างใน
ไม่พอใจนั่งคุยได้ทุกเรื่อง
จะเป็นเรื่องไร้สาระก็ใส่ใจ
สามารถฟังเราระบายความในใจ
คอยห่วงใยกลัวเพื่อนตะเหงาใจ
หน้าส่วนตัว
797
