22 มิถุนายน 2550 16:20 น.

น้ำตา..หยดน้อย

มันคือน้ำตาหยดเล็กเล็ก
จากใจเด็กคนหนึ่งซึ่งรักพ่อ
เพราะหัวใจขาดรักที่เพียงพอ
จะวอนขอจากใครคงไม่มี
มือน้อยน้อยกำลังยั้งสะอื้น
คงต้องฝืนเก็บกล้ำในค่ำนี้
เหลือแต่เพียงเศษซากอยากปรานี
เหลือบมามองทุกทีที่ผ่านมา
ค่ำนี้หนูจะกินอะไรเล่า
เพราะพ่อเขาทิ้งไปไม่มาหา
แม่ก็ป่วยนอนช้ำกับน้ำตา
ถึงแขนขาหนูมีไม่มีแรง
คงจะต้องนอนตายก่อนสายพรุ่ง
แรงพยุงก็หมด-สลดแสง
น้ำค้างค่อนนอนหนาวพลิกคราวตะแคง
ก่อนแจ้งคงหายหิวท้องกิ่วกรน
แม่จ๋าหนูนี้หมดที่พึ่ง
อยากย้อนถึงวันนั้นสักพันหน
วันที่เราครบหน้าประสาจน
ถึงทุกข์ทนบ่นบ้างก็ช่างมัน
แม่จ๋าหนูคงต้องไปแล้ว
แสงแพรวลอยอยู่-นี่หรือสวรรค์
ลาก่อนผืนนรกโลกันต์
.................................
(ไอ้หนู! ตื่นเถอะมัน สายแล้ว...)