25 ธันวาคม 2549 20:44 น.
กรวิกสีม่วง
เพียงหนึ่งวันที่รู้จักก็รักแล้ว
เหมือนชีวิตพราวแพรวโลกสดใส
เพียงข้ามคืนดั่งรู้จักแต่กาลไกล
เหมือนเราได้บรรจบพบอีกครา
คงเป็นเพราะบุญนำที่พร่ำเพ้อ
จึงพบเธอดังฉันนั้นอธิษฐาน์
หากกรรมเก่าที่เราสองต้องพบพา
ยังเมตตาเราอยู่คงคู่กัน
ฉันจะไม่สัญญาว่าจะรัก
เพราะฉันจักฝากใจกับเธอนั่น
จึงไม่มีหัวใจไว้แบ่งปัน
เพราะคืนวันและชีวิตอุทิศไป
อยู่ที่เธอว่าจะรักสักกี่น้อย
หรือปล่อยรักร้าวด้อยพลอยหมดใส
ถ้าวันนั้นมาถึงคงยากทำใจ
วันคืนของฉันคงไร้รสชีวิต
จะไม่ร้องขอรักทั้งร้อยส่วน
เพียงขอรักล้วนล้วนแนบสนิท
แค่เสี้ยวใจเธอนี้ที่น้อยนิด
แต่ตรึงติดตราบฟ้าสุธามลาย
หนึ่งหัวใจของฉันมั่นเสมอ
สองมือฉันและเธอที่สอดสาย
สามความแก่ ป่วยเจ็บ และความตาย
ถึงกล้ำกรายก็มิอาจพรากสองเรา
23 ธันว์ 49
11.15 น.
(หลังจากที่รู้จักกัน3วัน)
20 ธันวาคม 2549 23:47 น.
กรวิกสีม่วง
จะหยุดโลกเอาไว้ในอ้อมกอด
จะพร่ำพรอดคำรักสักหมื่นครั้ง
จะสร้างให้รักนี้มีพลัง
ฉันจะยังคงอยู่เพื่อคู่เธอ
.....................................
จะสอยดาวมาให้ใช่นายร้อย
เก็บกรวดน้อยมาให้ก็ไม่สม
จะหาสิ่งมีค่าน่านิยม
คิดจนซมจึงคิดออก บอกให้ใจ
(อันนี้เขียนไว้ในกล่องของขวัญให้พี่เหน่ง)
4 ธันวาคม 2549 17:05 น.
กรวิกสีม่วง
โคลงสี่สุภาพ
อสีติพรรษ์เสกสร้อง เสริมสฤษฎิ์
จอมเอกอัครบพิตร ผ่องหล้า
ถวายชัยอ่าองค์นริศร์ ปวงนอบ น้อมแฮ
พระเดชดาลดลฟ้า จวบพื้นพสุนธร์เกษม
ขอเทพไททั่วพื้น สุราลัย
เสริมพระองค์พระทรงชัย ผ่องแผ้ว
ธำรงแผ่ดำรงไทย พระมิ่ง บารมิ์นอ
นิราศคลาดทุกข์แคล้ว สวัสดิ์ถ้วนมวลเทอญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า
นายวีระชาติ ศิริไกรวัฒนาวงศ์
หน้าส่วนตัว
1099
