2 สิงหาคม 2550 12:51 น.
กรวิกสีม่วง
พระแม่คือดวงใจไทยทั้งชาติ
ไทยนิราศทุกข์ร้อนผันผ่องใส
ดั่งฝนทิพย์หลั่งชโลมโพยมไทย
ประจักษ์ได้เนิ่นเนาทั้งเช้าเย็น
ขอพรพระไตรรัตน์จำรัสโลก
ดลสร่างโศกเสพสุขทุกข์สร่างเข็ญ
ให้พระองค์ผุดผ่องดุจผองเพ็ญ
ขอทรงเป็นมิ่งขวัญนิรันดร์เทอญ
22 มิถุนายน 2550 16:20 น.
กรวิกสีม่วง
มันคือน้ำตาหยดเล็กเล็ก
จากใจเด็กคนหนึ่งซึ่งรักพ่อ
เพราะหัวใจขาดรักที่เพียงพอ
จะวอนขอจากใครคงไม่มี
มือน้อยน้อยกำลังยั้งสะอื้น
คงต้องฝืนเก็บกล้ำในค่ำนี้
เหลือแต่เพียงเศษซากอยากปรานี
เหลือบมามองทุกทีที่ผ่านมา
ค่ำนี้หนูจะกินอะไรเล่า
เพราะพ่อเขาทิ้งไปไม่มาหา
แม่ก็ป่วยนอนช้ำกับน้ำตา
ถึงแขนขาหนูมีไม่มีแรง
คงจะต้องนอนตายก่อนสายพรุ่ง
แรงพยุงก็หมด-สลดแสง
น้ำค้างค่อนนอนหนาวพลิกคราวตะแคง
ก่อนแจ้งคงหายหิวท้องกิ่วกรน
แม่จ๋าหนูนี้หมดที่พึ่ง
อยากย้อนถึงวันนั้นสักพันหน
วันที่เราครบหน้าประสาจน
ถึงทุกข์ทนบ่นบ้างก็ช่างมัน
แม่จ๋าหนูคงต้องไปแล้ว
แสงแพรวลอยอยู่-นี่หรือสวรรค์
ลาก่อนผืนนรกโลกันต์
.................................
(ไอ้หนู! ตื่นเถอะมัน สายแล้ว...)
30 มีนาคม 2550 08:58 น.
กรวิกสีม่วง
วสาแรกแทรกพื้นให้ผืนชุ่ม
ดับร้อนรุ่มโรยรายทั่วชายฟ้า
ทั้งเวียงหลวงห่วงหลังทั้งนครา
ดินจะร้อนค่อนหล้าธราลัย
ปรารถนาสายฝนดลดับเข็ญ
ให้กลายเย็นเกลื่อนหมองกลับผ่องใส
ดาลให้สุขชนด่ำสุขดับทุกข์ภัย
ประชาไทยรู้รักสามัคคี
สามสิบนี้ฝนจะปรายเป็นสายโศก
หรือแรงลมจะโบกให้หลีกหนี
หรือลมร้อนจะกระตุ้นเป็นทุนทวี
ฤาจะถึงกาลกลีแห่งยุคเรา
มีแต่เพียงน้ำใจดับไฟคลั่ง
รวมพลังฉ่ำเย็นเข่นไฟเผา
ปรับทุกข์ร้อนผ่อนทุกข์แล้วให้แผ่วเพลา
เพียงปรับใจให้เข้ามิขัดแคลง
ฤาจะรอฝนทิพย์ระยิบสรวง
จากด้าวดวงจอมฉัตรจรัสแสง
หลั่งชโลมอีกคราเมื่อหล้าระแวง
ควรฤา-แจ้งเถิดไทยถามใจตน
ฟ้าจะแล้งอีกครั้งดังก่อนเก่า
หรือฟากฟ้าจะเศร้าเพราะไฟฝน
หรือแผ่นฟ้าจะชุ่มชอุ่มบน
ควรที่คนจักคิดพินิจเทอญ
25 ธันวาคม 2549 20:44 น.
กรวิกสีม่วง
เพียงหนึ่งวันที่รู้จักก็รักแล้ว
เหมือนชีวิตพราวแพรวโลกสดใส
เพียงข้ามคืนดั่งรู้จักแต่กาลไกล
เหมือนเราได้บรรจบพบอีกครา
คงเป็นเพราะบุญนำที่พร่ำเพ้อ
จึงพบเธอดังฉันนั้นอธิษฐาน์
หากกรรมเก่าที่เราสองต้องพบพา
ยังเมตตาเราอยู่คงคู่กัน
ฉันจะไม่สัญญาว่าจะรัก
เพราะฉันจักฝากใจกับเธอนั่น
จึงไม่มีหัวใจไว้แบ่งปัน
เพราะคืนวันและชีวิตอุทิศไป
อยู่ที่เธอว่าจะรักสักกี่น้อย
หรือปล่อยรักร้าวด้อยพลอยหมดใส
ถ้าวันนั้นมาถึงคงยากทำใจ
วันคืนของฉันคงไร้รสชีวิต
จะไม่ร้องขอรักทั้งร้อยส่วน
เพียงขอรักล้วนล้วนแนบสนิท
แค่เสี้ยวใจเธอนี้ที่น้อยนิด
แต่ตรึงติดตราบฟ้าสุธามลาย
หนึ่งหัวใจของฉันมั่นเสมอ
สองมือฉันและเธอที่สอดสาย
สามความแก่ ป่วยเจ็บ และความตาย
ถึงกล้ำกรายก็มิอาจพรากสองเรา
23 ธันว์ 49
11.15 น.
(หลังจากที่รู้จักกัน3วัน)
20 ธันวาคม 2549 23:47 น.
กรวิกสีม่วง
จะหยุดโลกเอาไว้ในอ้อมกอด
จะพร่ำพรอดคำรักสักหมื่นครั้ง
จะสร้างให้รักนี้มีพลัง
ฉันจะยังคงอยู่เพื่อคู่เธอ
.....................................
จะสอยดาวมาให้ใช่นายร้อย
เก็บกรวดน้อยมาให้ก็ไม่สม
จะหาสิ่งมีค่าน่านิยม
คิดจนซมจึงคิดออก บอกให้ใจ
(อันนี้เขียนไว้ในกล่องของขวัญให้พี่เหน่ง)
หน้าส่วนตัว
2913
