ครั้งสุดท้าย

กรรศฑ์ญา

เขาขอโทษที่ต้องใช้วิธีการแบบนี้ 
เขาตั้งใจจะถามนั้นเหลาะแต่เขาไม่มีโอกาศที่จะถาม 
ถ้าตัวเองไม่รักเขาตัวเองอย่าโทรมาหาเขาอีกเลยนะ 
เพราะทุกครั้งที่เขาเริ่มทำใจได้ 
ตัวเองกลับมาทำลายมันลงแค่เวลาเพียงไม่กี่นาที ทั้งๆที่เขาใช้เวลาอยู่ตั้งนาน 
กว่ามันจะรู้สึกดีขึ้นมา 
แต่ตัวเองก็มาพูดเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่ไม่เคยสนใจเขา 
เขาไม่เคยมีความสำคัญสำหรับตัวเอง ไม่เคยแคร์ไม่เคยสนใจว่าเขาจะรู้สึกยังไง 
อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลยนะ เลิกปล่อยให้เขาเสียความรู้สึกไปวันๆเลย 
ตัวเองไม่ผิดหรอกนะที่ตัวเองไม่รักเขา เขาไม่โกรธตัวเองหรอก 
ถ้าจะมีคนผิดก็เขานั้เหละที่ผิด ผิดที่คิดว่าคนที่เคยเสียใจ 
คนที่เคยรู้รสชาติของคำว่าเสียใจ คงไม่ทำให้คนอื่นเสียใจหรอก 
ผิดที่มองโลกในแง่ดีเกินไป แถมไม่ได้ผิดครั้งเดียวนะ ผิดถึงสองครั้งสองครา 
เจ็บครั้งหนึ่งแล้วกลับไม่จำ 
ขอบคุณสำหรับคำพูดทุกคำพูดที่พูดมาแล้วทำให้เขารู้สึกดีนะ 
สิบเอ็ดเดือนกับยี่สิบสี่วันแล้วซินะที่รู้จักกันมา เวลาเกลือบปี 
ปีหนึ่งก็ว่าได้แล้วละ กับคำว่ารักสามครั้งที่ได้ยิน ไม่รู้ว่ามันจะจริงแค่ไหน 
มันก็คำพูดคนแต่ก็เชื่อแล้วจะโทษใครละ กับเวลาหลายๆวันที่มีน้ำตา 
กับหลายๆครั้งที่เสียใจหลายครั้งที่เสียความรู้สึก ไม่ต้องสงสัยหรอกนะ 
เขาเป็นคนเขียนบันทึกทุกวัน มีหรือที่เขาไม่รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปหรือไม่ 
ทุกความรู้สึกมันยังชัดอยู่เสมอ 
เมื่อก่อนเขาคิดว่ามันดีนะที่เขียนบันทึกทุกวัน 
กลับมาอ่านวันไหนมีรอยยิ้มทุกที ความรู้สึกดีๆความทรงจำดีๆมันกลับคืนมา 
แต่เขาว่าเขาคิดผิดนะตั้งแต่รู้จักกับตัวเองมา เขาคิดว่าเขาคิดผิดถนัด 
มันไม่แค่รอยยิ้มเหมือนทุกครั้งแล้ว มันแถมน้ำตาเข้ามาอีก 
ไม่ใช่เมื่อก่อนไม่มีน้ำตาซินะเพียงแต่เมื่อก่อนมันเป็นน้ำตาที่ซึ้งเมื่อนึกถึงเรื่องที่อ่าน 
แต่ตอนนี้มันกลับเป็นน้ำตาที่เสียใจ 
มันเหมือนตอกย้ำตัวเองลำพังไม่ได้อ่านก็ลืมอยากอยู่แล้วแต่ตอนนี้มันยิ่งเหมือนกับว่าเราเก็บมันไว้ตอกย้ำตัวเองอย่างนั้นเหลาะ 
ชักไม่แน่ใจแล้วละว่ามันดีหรือไม่ดีแต่ก็ยังตัดใจให้เลิกเขียนไม่ได้สักทีอาจเป็นเพราะว่าความเคยชินก็ได้ 
มันก็เหมือนกับการที่เรารักใครสักคนนั้นเหลาะ ยากที่จะตัดใจได้ 
เวลาที่ทำให้รักมันแค่นี้ แต่เวลาที่ทำให้ลืมนะไม่รู้นานแค่ไหน 
แต่ไม่เป็นไหรหรอก มีวันเจ็บ ก็ต้องมีวันจาง มีวันจางก็ต้องมีวันหาย 
คนที่ทำให้เราเสียใจคนที่ทำให้เราเสียความรู้สึกมีอยู่เพียงคนเดียว 
แต่คนที่เป็นห่วงเรามีหลายคน 
มันคงไม่คุ้มกันหรอกที่จะเอาความเป็นห่วงของคนรอบตัวที่หวังดีไปแลกกับคนเพียงหนึ่งคนที่ทำให้เสียใจ 
พอไม่สบายใจก็พลอยทำให้คนอื่นไม่สบายใจไปด้วยเพราะความเป็นห่วง 
แต่ว่าไปแล้วมันก็เพราะความเดื้อของขวัญนั้นเหลาะที่ไม่ยอมฟังใคร 
เรื่องของขวัญมันไม่ใช่รักแรกพบซินะเพราะไม่ต้องพบก็รัก แถมคบใครคบที่ละคนอีก 
ใครเข้ามากี่คนก็ไม่สนใจ ต่อให้เขาดีแค่ไหน สนใจเราทุกอย่าง 
เป็นห่วงตลอดแต่ก็ไม่เคยเขวสักที 
เพราะเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองในเมื่อเราให้ความจรืงใจกับเขาไปเขาก็คงไม่ทำให้เราเสียใจ 
และก็ไม่อยากทำให้ใครเสียความรู้สึก ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ 
ไม่อยากเอาความรู้สึกของใครมาทำเล่นๆเขาไม่ใช่ตัวสำรองของใคร 
ดีกว่าให้ความหวังในตอนนี้แล้วทำร้ายกันทีหลัง ยอมไม่มีใครดีกว่า 
แต่มันก็ดีนะที่เขาไม่ได้เป็นคนทำให้ตัวเองเสียใจ 
ดูแลตัวเองดีๆนะตั้งใจเรียนละ