24 ธันวาคม 2550 08:31 น.
กชมนวรรณ
ในบางวันฝันคิดเรื่องติดเหงา
ในบางคราพาเศร้าอยากเร้นหนี
ในบางครั้งเอาแต่จ้อป้อวจี
ในบางทีหนีห่างกลางผู้คน
เป็นมนุษย์คลุกดินครึ่งชีวิต
ใครลิขิตขีดเขียนไม่เปลี่ยนผล
ผ่านร้อนหนาวคราวยากลำบากทน
ในกมลวนเวียนเปลี่ยนชั่วดี
หากพลาดพลั้งยั้งคิดมีผิดหวัง
เรื่องหนึ่งพังยังสร้างไม่หันหนี
หวังใหม่เถิดเกิดกำลังพันทวี
ฝังกลีมีสุขอย่าทุกข์นา
อิ่มมากไปทำให้นอนหลับยาก
แม้หิวมากมักนอนไม่หลับหนา
คิดถึงมากหวั่นไหวไปทุกครา
กลับเหว่ว้าถ้าคิดถึงไม่ซึ้งใคร
หลั่งน้ำตาคราผิดคิดร้องไห้
ทำบ้าใบ้ใครด่าว่าไฉน
เมื่อยามทุกข์ปลดปล่อยให้ออกไป
คราที่ไหลเปี่ยมสุขบางมุขมี
ก่อนดอกไม้จักบานผ่านฟ้าหมอง
ก่อนได้ครองต้องผ่านร้าวรานหนี
ก่อนจักสุขต้องผ่านทุกข์มากมี
ก่อนฝันดีมีร้ายทักทายเอย.
20 ธันวาคม 2550 15:07 น.
กชมนวรรณ
แสนหนาวเหน็บเจ็บในดวงใจเหงา
ในวันเศร้าร้าวรวดเหมือนปวดหนาม
มองผู้คนล้นทั่วทุกโมงยาม
ช่างน่าขามถามใจตัวนึกกลัวเชียว
บ้างมีพ่อท้อหนักอยากรักษา
อนิจจาขาขาดแสนหวาดเสียว
ลูกหนุ่มน้อยกอดพ่อตัวเป็นเกลียว
สำนึกเดียวเหลียวหารักษาที
บ้างอุ้มลูกผูกไว้ในอ้อมอก
ดูตระหนกปรกเปลี้ยเสียราศี
ตะโกนเพรียกเรียกหมอหนอช่วยที
ใจแม่นี้ดาวดิ้นแทบสิ้นวาย
บ้างประคองมองดูผู้แก่เฒ่า
ช่างน่าเศร้าไข้จับนับหลากหลาย
ทั้งวัยมากพรากแรงฝืนแข็งกาย
ไม่สบายคราวนี้แทบสิ้นไจ
บ้างนอนเตียงเคียงญาติผ้าปิดหน้า
แสนโศกาพาระทมสุดข่มไหว
ต้องเบือนหนีตีจากฉากนั้นไป
ดวงฤทัยนึกหวั่นคิดพรั่นกลัว
เห็นคนทุกข์มีมากกว่าเราหนอ
สำนึกพอขอหยุดจำใส่หัว
จักฮึดสู้รู้จักระวังตัว
ไม่เมามัวหลอนจิตคิดไปเอง.
11 ธันวาคม 2550 08:23 น.
กชมนวรรณ
เกิดเป็นคนผลย่อมว่าดีเลิศ
แสนประเสริฐกว่าเกิดเป็นสิ่งไหน
มีสมองสรรสร้างผลงานไป
การใดใดคิดได้เก่งหนอคน
เกิดเป็นคนตนทำมีคุณค่า
ถูกกร่นด่าว่ายับไม่นับหน
ใช่จะม้วยด้วยคำอย่าอับจน
เป็นตัวตนของเราใช่ของใคร
เกิดเป็นคนย่อมมีทั้งถูกผิด
ในชีวิตใครบ้างอยู่ที่ไหน
ไม่เคยชั่วตัวดีชี้แน่ใจ
ช่วยบอกให้รับรู้จักบูชา
เกิดเป็นคนต้องทนคนให้ได้
ล้วนเวียนว่ายร่ายชมผสมว่า
ใครชื่นชอบมอบแทนความเมตตา
หากว่าบ้าช่างปะไรใจของคน!!!
7 ธันวาคม 2550 09:00 น.
กชมนวรรณ
มีภาพพ่อก่อร่างที่ดวงจิต
ชั่วชีวิตติดภาพพ่อสุขสันต์
เสียงหัวเราะหยอกเล่นแทบทุกวัน
วันเปลี่ยนผันฝันหายคล้ายหวั่นใจ
เห็นภาพพ่อก้มร่างขันงอเข่า
แววตาเศร้าร้าวจิตคิดหวั่นไหว
อยากบอกพ่อรักมากยิ่งกว่าใคร
อย่าสงสัยใจรักของลูกเลย
เมื่อพ่อเจ็บอยากรับบรรเทาด้วย
ได้แค่ช่วยลูบเป่าหรอกพ่อเอ่ย
เจ็บครานี้แสนหนักเพราะไม่เคย
อย่าหวั่นเลยพ่อหนาลูกเฝ้าดู
อยากได้ยินเสียงหัวเราะในวันนี้
เหมือนวันที่ไพเราะเสนาะหู
เสียงสุขสันต์เหมือนเก่าจงหลั่งพรู
ขอพ่อสู้สู่วันพาสุขใจ
4 ธันวาคม 2550 06:42 น.
กชมนวรรณ
อบอุ่นไหม...ใจบอกว่าคิดถึง
คอยคะนึงถึงฝันวันรักหวาน
โอบกอดคุ้มกุมรักฟูมฝักบาน
เอ่ยขับขานสานใจไว้เสมอ
อบอุ่นไหม...ใคร่ฝากสายลมเหงา
ช่วยบรรเทาเศร้าคลายให้หายเพ้อ
ช่วยแบ่งเบาเอาหมองที่ครองเธอ
ฝากนะเออลมเหงาช่วยเขาที
อบอุ่นไหม...ใยรักจากคนไกล
ให้เหมือนใกล้คอยชิดไม่คิดหนี
มอบใจภักดิ์รักแท้ที่แม้นมี
น้องคนนี้มีมอบพี่ตอบไป
อบอุ่นไหม...คนดีสุดที่รัก
ให้ประจักษ์มั่นแน่มิหวั่นไหว
คัดและกลั่นมันออกจากซอกใจ
ส่งลอยไปในห้วงแห่งสายลม
อบอุ่นไหม...ใคร่รู้ฤดูหนาว
สุกสกาวราวแก้วรักสุขสม
เหลือแต่วันครองคู่อยู่ภิรมย์
ร้างจากตรมบ่มสุขทุกข์อย่ามี...
หน้าส่วนตัว
921
