26 พฤศจิกายน 2550 23:09 น.
กชมนวรรณ
ใกล้ถึงวันผันเปลี่ยนในระบอบ
คนเป็นปอบมอบเงินกระจายเสียง
พวกผีดิบกินตับมาเดินเคียง
เอ่ยสำเนียงวาจาน่าชื่นชม
ยกมือไหว้ยิ้มแย้มแต้มบนหน้า
ขออาสาแก้ทุกข์ให้สุขสม
นโยบายหลายหลากมากนิยม
ล้วนคารมโชว์เราเหล่าประชา
ปากขยับสับโวขึ้นโผหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่งดีแท้แน่หนักหนา
อีกทั้งยังมากความกรุณา
บอกออกมาข้านี้ซิคนจริง
โต้วาทีตีกันแหมมันหยด
เหมือนหนังสดปลดปล่อยอารมณ์สิง
คอยตอบโต้โม้ด่ามาประวิง
มุ่งติติงชิงดีไม่มีกลัว
ชาวประชามาร่วมวินิจฉัย
คนจางไรไม่เลือกทำปวดหัว
ชาติล่มจมขมขื่นจงตื่นตัว
อย่าพันพัวมัวเมาในน้ำเงิน
คนพวกนี้คิดทำเวรกรรมไว้
ต้องชดใช้ให้คืนมายืนเขิน
เพราะจ้องกินให้สิ้นชาติบังอาจเกิน
โปรดอย่าเดินหลงทางเขาวางปู
21 พฤศจิกายน 2550 23:17 น.
กชมนวรรณ
หากบางครั้งที่เจอคลื่นถาโถม
กระหน่ำโหมโรมรันสนั่นหนอ
ต้องทุกข์เศร้าเฝ้านอนน้ำตาคลอ
จงอย่าท้อขอจำเป็นบทเรียน
หากเคยพลาดเรื่องใดทำผิดหวัง
อย่าไปฝังคาจิตคิดปวดเศียร
เพื่อนคนนี้มีคอยมาแวะเวียน
ไม่ติเตียนเขียนมาพร้อมรับฟัง
หากมองฟ้าหม่นหมองดังเดือนดับ
คณานับเรื่องราวที่ผิดหวัง
เพราะบางเรื่องเฉือนใจเจ้าแทบพัง
คิดหันหลังฝังไปให้ไกลตัว
จงยิ้มแย้มแต้มไว้เกลื่อนใบหน้า
จงรักษาพาขวัญกลับสู่หัว
จงเตรียมรับทุกเรื่องอย่าขลาดกลัว
จงทำตัวเป็นดั่งที่ตั้งใจ
16 พฤศจิกายน 2550 08:29 น.
กชมนวรรณ
อยากกล่าวเรื่องราวกระบือหนึ่ง
เป็นหนุ่มซึ่งรุ่นกระทงอนาถา
ถูกขังคอกคับแคบมากเชื้อรา
อนิจจาพาฝันถึงนางาม
อยู่แต่คอกเขามอบแต่ฟางแห้ง
ช่างแห้งแล้งขบเคี้ยวเหมือนกินหนาม
ไม่อร่อยนุ่มลิ้นทนกินตาม
แสนวาบหวาบยามออกจากคอกมา
ฝูงอีกาบินว่อนสลอนสวย
แสนสำรวยนวยนาถเป็นหนักหนา
กระบือยิ้มพริ้มพรายด้วยสายตา
น้องอีกามาเร็วหลังพี่ควาย
ทั้งหนองน้ำนาสวยให้เกลือกกลิ้ง
ควายหลุดหวิงคลิงเคล้าจนแสงหาย
ทั้งอิ่มแปล้แช่นานชุ่มฉ่ำกาย
สนตะพายเสร็จสรรพต้องกลับรัง
กลับถึงคอกคอตกตระหนกหนัก
ราที่รักพักหน่อยแสนเหนื่อยหลัง
ฝูงอีกามาเกาะมันแทบพัง
แสนนุงนังพันตูมารู(คอก)เดิม
ฝืนทนนอนกรนคร๊อกในคอกเก่า
ทนเหม็นเน่าเฝ้ารออย่างฮึกเหริม
เฝ้าครวญคิดฝันหวานแต่เรื่องเดิม
คิดตักเติมเพิ่มสุขในรุ่งวัน
ถึงเวลาลาคอกกลับต้องเศร้า
เขาหยิบเอาแอกเก่าใส่ใจแสนหวั่น
แล้วถือแส้ตีก้นพัลวัน
จนก้นมันแตกยับไปกับมือ
14 พฤศจิกายน 2550 21:40 น.
กชมนวรรณ
อยากขอบคุณ...สักครั้งที่พลั้งเผลอ
เมื่อพบเธอครานั้นมันช่วยสอน
ให้จดจำย้ำเตือนเหมือนละคร
ฉากบางตอนหลอนหลอกบอกรักกัน
อยากขอบคุณ...อีกหนคนเคยรัก
ด้วยตระหนักน้ำคำปั้นเสกสรร
หลากคำหวานผ่านปากเพื่อกำนัล
แค่เฟ้อฝันวันลวงที่ล่วงมา
อยากขอบคุณ...บทเรียนที่แพงเหลือ
เหมือนกับเถือใจฉันมาเล่นหนา
ช่างทำเหมือนกับคนไร้เมตตา
ที่ผ่านมาสาใจใช่ไหมเธอ
หลากบทเรียนเขียนเล่าใช่เรื่องขำ
ให้จดจำสอนใจอย่าไปเผลอ
ในคำหวานซ่านทรวงเหมือนละเมอ
ฉันรักเธอเธอรักฉัน... นั้นไม่จริง
13 พฤศจิกายน 2550 08:18 น.
กชมนวรรณ
จิต...ใจกายมาเกิดเป็นแฝดสาม
จิต...มักตามใจอ่อนน้องทั้งสอง
จิต...ใจดี คิดหวังเรื่องปรองดอง
จิต...ใจกายปกครองเรือนเดียวกัน
ใจคนรองตั้งตนเป็นคนเหงา
ชอบยึดเอาเมาอบายเป็นสุขสันต์
ทำเรื่องชั่วมัวเมาสารพัน
เสพทุกวันเหล้ายาและนารี
กายสุดท้องในแฝดคนที่สาม
รูปไม่งามเรื่องกินไม่คิดหนี
บริโภคโลภทุกอย่างล้วนแต่ดี
ในหัวมีแต่หาเรื่องการกิน
อยู่ด้วยกันนานวันหลายปีผ่าน
กาลเนิ่นนานจิตไม่คิดจะติฉิน
ใจยิ่งเมาส่วนกายเอาแต่กิน
สามชีวินเริ่มมีความแปรปรวน
จิตไม่เตือนใจไม่หยุดกายไม่ผัน
ยิ่งนานวันนายเรือนยิ่งพลิกผวน
ทั้งใจเสื่อมจิตเหงาและกายซวน
โรคทั้งมวลรุมเร้ากันเข้ามา
เมื่อกายทรุดใจเสื่อมจิตไม่ไหว
หาสิ่งใดมาประคองอยากนักหนา
ด้วยสามหนุ่มกลุ่มนี้ต้องพึ่งพา
หมั่นรักษากลมเกลียวหนึ่งเดียวกัน
จิตคิดดี มิตักเตือนและคอยสอน
ใจสำส่อนติดโรคภัยร้ายมหันต์
กายบริโภคไม่เลือกแม้ของมัน
คอยแต่วันแฝดสามจะบรรลัย
เปรียบมนุษย์ทั้งหลายนะเพื่อนผอง
มีจิตครองใจกายคอยอาศัย
จิตหนักแน่นตักเตือนเมื่อผิดไป
กายผ่องใสใจงามร่างแข็งแรง.....
หน้าส่วนตัว
1304
