12 กุมภาพันธ์ 2551 09:38 น.
กชมนวรรณ
คิดถึงซึ้งบ้างไหม ?ใครหนึ่งถาม
มันเหมือนหนามกุหลาบตำฝากไว้
แสนเจ็บหยอกตอกคำย้ำที่ใจ
เหมือนสงสัย...ใคร่รู้...ดูน้ำคำ
ยากจะเอ่ยเผยตอบได้แค่อึ้ง
ครั้งหนึ่งซึ่ง..ซึ้งนักหักถลำ
ทำได้เพียงรับรู้และจดจำ
เหมือนใจดำ...ทำร้ายได้ทุกครา
รักขนานวานปล่อยอย่าคอยยื้อ
จงปล่อยมือ...ตรึกไว้..ไร้วาสนา
อย่าย้ำถามตามข่าวเหมือนผ่านมา
แค่รักษาค่ารักจากวารวัน
รักขนานซ่านทรวงห่วงแค่ไหน
คงทำได้แค่เก็บความสุขสันต์
ยามเมื่อเจอเผลอแอบแปลบจาบัลย์
สายสัมพันธ์ฉันเธอมิเคยเลือน
ขอจงหยุดฉุดยื้อดื้อหมั่นถาม
หมั่นคอยปรามห้ามจิตคิดเชือดเฉือน
เก็บความหวานกาลก่อนซ่อนกับเดือน
อย่าย้ำเตือนเราสองหมองเท่ากัน...
7 กุมภาพันธ์ 2551 10:31 น.
กชมนวรรณ
จ่ายตลาดวันตรุษสุดระทึก
เหมือนออกศึกคึกคักมากซื้อขาย
คนแออัดยัดเยียดเบียดจะตาย
หาสิ่งหมายขายบอกแถบถอดใจ
ขนมเข่ง...เจ๊ฝากบอกเจ้าเก่า
ตายแล้วเราเขาตั้งขายที่ไหน
เอาละหว่า...ว่าแล้วค่อยมองไป
เออ...แล้วไก่ค่อยกลับมาต่อรอง
เดินเบียดคนวนเวียนท้ายตลาด
รีบแซงปาดตัดหน้าเพื่อหาของ
ใครเดินตามทรามวัยมิใคร่มอง
หาสิ่งปองจ้องทั่วไม่กลัวเงา
รีบจัดหาพาซื้อของกำหนด
ทั้งผักสดลดต่อพอไม่เขลา
หิ้วสองมือถือถุงมิใช่เบา
ไก่เจ้าเก่ารีบรุดจุดที่วาง
เลือกไก่สดสอดมือล้วงกระเป๋า
ใจกระเส่าเร่าร้อนมองตาขวาง
ดังตกหลุมกุมอกเหมือนเลือนลาง
ใจบอบบาง.. มาหาย.. อายผู้คน
ทั้งเงินสดหัวใจอยู่ไหนหนอ
คล้ายเสียงหวอจอแจแลสับสน
นึกลำดับจับความยามพี่ชน
คงหลงกลคนลวงล้วงลาไกล
จึงฝากข่าวกล่าวบอกอย่าล่องหน
โจรแยบยลซนล้วงห่วงบ้างไหม ?
ว่าฉกติดแนบพ่วงทั้งดวงใจ
มันหวั่นไหวใกล้คลั่งดังเจียนตาย
โจร..รูปหล่อขอกลับมาหาหน่อย
โปรดอย่าปล่อยคอยรอพ้อจนสาย
ล้วงหัวใจไปหมดน้องเดียวดาย
ยอมหักอายร่ายข่าวไม่เอาความ
ทั้งเงินสดกดใหม่บัตรเครติต
จะจดสิทธิ์ติดตัวให้วาบหวาม
อธิฐานบานบนโจรรูปงาม
พ่อจงตามถามข่าวน้องสาวมา
หากทราบความตามกล่าวพี่อย่าหลบ
ใคร่ประสบพบพักตร์ด้วยกังขา
มันหวั่นไหวใจสั่นตามพี่ยา
ประกาศหากาตัวเพื่อกักใจ
หากไม่เชื่อกลัวลวงต้องถ้วนถี่
ใบขับขี่ชี้ชัดอย่าสงสัย
ตลอดชีพกรมรับรองทั้งสองใบ
ตรงซอกในใบกระเป๋าจงหยิบดู
หยุดลังเลเลยหนามาขอร้อง
มัวจดจ้องป้องบอกตรงซอกหู
กระซิบแผ่วแว่วรักอยากอุ้มชู
จงรับรู้สู่ขออย่า(ให้)...รอนาน.
4 กุมภาพันธ์ 2551 08:24 น.
กชมนวรรณ
สิ่งใดที่...จีรัง.?
ความชิงชัง...กระนั้นหรือ.?
ชื่อเสียงอันระบือ?
ความเชื่อถือจากผู้คน.?
สิ่งใด...ไหนยั่งยืน.?
วันหรือคืน...ยังสับสน
สุข..ทุกข์ที่เวียนวน.?
หรือลมฝน...ในฤดู.?
สิ่งใดที่...คงทน.?
จนล้นพ้น...ร่ำรวยหรู.?
ความเหงา...หนาวที่กรู.?
หรือความรู้...ที่สู้เพียร.?
สิ่งใด...ไหนยืนยง.?
อัสดง...หรือวงเหรียญ.?
สายน้ำ...ที่ไหลเวียน.?
เป็นแสงเทียน...หรือแสงไฟ.?
สิ่งใดที่...อยู่นาน.?
ความร้าวฉาน...ความสดใส.?
ดาวเดือนที่เคลื่อนไกล.?
ภูผาใหญ่...หรือในเมือง.?
สิ่งใด...คือนิรันดร์.?
สิ่งในฝัน...จันทร์สีเหลือง.?
ความรัก...ที่รุ่งเรือง.?
หรือแค้นเคือง...ที่เคยมี.?
29 มกราคม 2551 10:38 น.
กชมนวรรณ
ยื่นสมัครปักป้ายบ้านไหนว่าง
ตัวน้องนางขอแบ่งตำแหน่งแจ๋ว
เพราะถนัดปัดกวาดมากด้วยแวว
ขอเปลี่ยนแนวเอาดีที่งานเรือน
ตำน้ำพริกรสมือเลื่องลือหยด
สูตรจำจดรสชาดหาใดเหมือน
ทั้งเปรี้ยวเผ็ดเด็ดขาดยากลืมเลือน
อย่าแชเชือนเตือนไว้ให้ใคร่จอง
ทั้งเรื่องปัดจัดฉากสะอาดเหลือ
หากไม่เชื่อลองซีมิมีสอง
มิร้องยี้! หากพี่ให้ทดลอง
อย่าแค่มองจ้องดูอยากรู้เชิญ
อีกเรื่องซักอบรีดก็มิขาด
แสนสะอาดบาดจิตมิคิดเขิน
สาวมองเนี๊ยบเฉียบนักฮักไม่เมิน
ยิ้มเชื้อเชิญทักทายเจรจา
มิเคยคร้านงานครัวจั่วขานไข
เพราะมีใจไผ่รู้จึงเสาะหา
สูตรต้มแกงคั่วยำให้สั่งมา
จะปูปลาพล่าส่งตรงพี่ชาย
งานล้างจานลานบ้านสะอาดโล่ง
งานขัดโอ่งล้างไหดั่งใจหมาย
งานเช็ดล้างขัดถูมิดูดาย
งานเหนื่อยหน่ายกายคุณพร้อมรับทำ
อ่านมาถึงตรงนี้มีสนไหม
จ้างด้วยใจทั้งหมดโปรดอย่าขำ
อีกเงินสดหกหลักอย่าใจดำ
งานประจำนั่งเช็ทเจ็ดวันเพลิน
24 มกราคม 2551 10:58 น.
กชมนวรรณ
ช่างหนาวเหน็บเจ็บลึกกับศึกนี้
แม้รู้ดีกี่ครั้งยังหวั่นไหว
เมื่อเดินผ่านลานหม่นหนต่อไป
ดวงฤทัยยังสั่นพรั่นร้าวราน
ใช่มิเคยพานพบประสบหนอ
น้ำตาคลอจ่อจิตให้คิดหาญ
แต่ได้รับกลับคืนขื่นทรมาน
คงถึงกาลผ่านกรรมเคยทำมา
เหมือนต้องทนวนว่ายป่ายกงล้อ
แสนทดท้อพ้อคำกับปัญหา
หวังฝึกจิตที่สับสนให้ชินชา
อนิจจามิจำช้ำทุกคราว
ฝ่าลมร้อนฟอนผิวหวิวหวิวหนัก
พอจะพักกลับกลัวเหมือนสั่นหนาว
คิดเย้ยตัวยั่วไปใยทนยาว
หรือยังหวังแสงดาวส่องพราวใจ
ช่างหนาวเหน็บเก็บช้ำซ้ำหลากหลาย
หวังให้หายวายสิ้นพริ้มไสว
ถ้าแม้นมีหนี้ทุกข์รุกเมื่อใด
ขอชดใช้ให้หมดตามกฎกรรม.
หน้าส่วนตัว
1209
