อัศวายุ
ยลแววตากลอยใจเผยไอเหงา
รอยเศร้าเศร้าบาดหทัย อ้าย สุดแสน
โอ้ แม่ญิง หญิงงาม ท่ามดอยแดน
โฉมเจ้าแม้น...หยาดฟ้า..มาโลมดิน
ยามแรกพบนวลพักตรา อุราสั่น
คล้ายผูกพัน คล้ายดั่งคอยสร้อยถวิล
ราวปฏิพัทธ์รัตนายุพาพิน
ยามภพ สิ้นแต่ก่อนเก่าที่เนานาน
หากว่าเป็นเช่นบุพเพสันนิวาส
อนันตชาติ อ้ายเคยลับดับสังขาร
ผิ..เกิดใหม่จักขอพบยุพาพาล
ดิษฐานกมลมาลย์ทาน...มั่นอร
เจ้าพักตร์ผ่องยองใยไร้ราคิน
ทั่วธรณินทร์ อ้าย เสาะหา สายสมร
จึงดั้นด้น จากบุรี ศรีนคร
สู่ดงดอนเพื่อจักพบสบจอมใจ
กนิษฐ์นาง โปรดวางใจ หทัย อ้าย
ด้วยดนัยมิใช่คล้าย ชายเหลวไหล
เล่นคารม พรมคำลวงแม่ไฉไล
โปรด เชื่อใจ อ้าย เถิดเลิศกั
899
3
0
หน้าส่วนตัว
