พิมญดา
คนอะไรหวานได้ใจซะปานนั้น
มาจำนรรจ์รสถ้อยร้อยอักษร
เขียนกลอนงามหวามไหวใจบังอร
ยอมตัดตอนแค่เพื่อน..เลื่อนเป็นแฟน
หึงนิดหน่อยคอยตอแยแพ้ใจนิ
รักชิมิ..รู้ไหมใครหวงแหน
ไม่อยากมีรักซ้อนซ่อนตัวแทน
ขออ้อมแขนคนเดียว..เกี่ยวกมล
มาทำตัวน่ารักทำไมหนอ
เทียวมาขอคำรักชักสับสน
เดียวจะรักมิใช่น้อยคอยยินยล
จะร่ายมนต์คาถา..อย่าหนีไกล
หวั่นนะเธอ .ชิมิ..ผลิดอกรัก
อาการหนักแล้วเนี่ย..เครียร์หน่อยไหม
อย่ามาหลอกแล้วลาค้างคาใจ
ลานกลอนไหว..ใบไม้ร่วงทวงรักเธอ
พิมจังเขียนจากจิตคิดว่าแน่
มันคงแย่แค่ทางผ่านหว่านเสนอ
ก็มันรักไปแล้ว..จริงนะเออ
หากว่าเก้อ..อายนิ..ชิมิ...คอย..
^_^..ชิมิ..ชิมิ.ร