หน้าส่วนตัว
อาจเป็นแค่บทกลอนน้ำเน่า
มีแต่เรื่องเศร้าๆที่วนเวียนอยู่ตรงนี้
พยายามแต่งกลอนรักแต่ต้องฝึนใจตัวเองทุกที
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไม่เข้าใจ
ในชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง
ภายนอกอาจดูหวานซึ้งแต่มันปวดร้าวข้างใน
คอยบอกตัวเองว่าอยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นเป็นไร
ขาดเค้าไปก็คงไม่ตาย
รับรู้แล้วถึงคำว่าความเหงา
มันช่างว่างเปล่าเหมือนเดินทางอย่างไร้จุดหมาย
เดินทางบนถนนสายเก่าอย่างเดียวดาย
ไม่มีปลายทางที่ทอดยาวไม่มีใครสักคน........
947
22
0
