จิตรนัย
ปาดน้ำตาแทนหมึกจารึกถ้อย
แทนคำพูดเป็นร้อยที่คอยกลั่น
เธอต้องการจากลาไม่ว่ากัน
แต่เขานั้นมารับเธอกับตา
หน้าเธอสวยแต่ใจกับไม่ซื่อ
ทำคนบื้อคิดมากจวนอยากบ้า
หากปากเธอไม่เคยเอ่ยรักมา
ฉันคงไม่ใจกล้าน้ำตานอง
เธอได้รักความสุขไปทุกอย่าง
ทิ้งฉันอยู่ระหว่างท่ามกลางห้อง
ไม่มีเศษเมตตาเผลอมามอง
ก่อนเธอต้องก้าวห่างกับบางใคร
กลีบดอกโศกล่วงหล่นลงบนพื้น
ทนกล้ำกลืนรักร้าวคราวหมองไหม้
ฝืนอยู่อย่างเหว่ว้าทอดอาลัย
สุดขืนใจลืมลงเพราะคงรัก
ได้แต่คิดทบทวนหวนรำลึก
ความรู้สึกไออุ่นเคยหนุนตัก
หนาวแสนหนาวก็หายกายพิงพัก
และรู้จักซาบซึ้งคิดถึงกัน
อยากจะลืมรักหวานวันวารนี้
ตราบยังมีหัวใจเต้นไห
1355
1
0
หน้าส่วนตัว
