เมฆน้ำแข็ง
เคยมี"เรา"วาดฝันกันสดใส
วันนี้"เรา"เป็นวันวานผ่านพ้นไกล
เพราะว่าใจเธอมี"เขา"ใช่"เราเคียง
แหวนแยกไปคนก็ไกลแต่ใจอยู่
อย่างน้อยรู้ฉันยังรักไม่หักเฉียง
ใจยังตรงแหวนยังคงแค่รอเพียง
จะผิดเพี้ยงไม่ร่วมเรียงอยู่ข้างกาย
ก็ยังรู้เต็มอกประสบอยู่
ดังอึงอลเต็มหูไม่ห่างหาย
แม้นผ่านมาเนิ่นนานกลกาลกลาย
ฉันยังได้ยินอยู่ทู่ซี้ฟัง
แม้นวันนี้มิได้เจอแค่เพ้อพก
แต่หัวอกยังตราตรึงต้องมนต์ขลัง
รักเหมือนภาพหลอนใจไร้จีรัง
ทรงพลังสาปสิ้นทุกสิ่งทราม
รำลึกแหวนรำลึกใจให้สลด
ยังจำจดจวบจิตคิดคำถาม
แหวนประดับบนเรือนนิ้วเรียวงาม
เหมือนดั่งล่ามให้ใจอยู่รู้ความจริง
0
0
0
หน้าส่วนตัว
